Οι χειρονομίες Ως Δείκτης Ευφυΐας.

Συχνά, όταν μιλάμε, κουνάμε ταυτόχρονα τα χέρια μας. Ακόμα και όταν ο συνομιλητής μας δεν μπορεί να μας δει όταν είναι τυφλός ή στην άλλη άκρη του τηλεφωνικού σύρματος, χειρονομούμε. Ακόμα και τα παιδιά χειρονομούν όταν προσπαθούν να μάθουν ή να εξηγήσουν κάποια έννοια. Αυτές οι κινήσεις των χεριών δεν μεταδίδουν απλά ένα μήνυμα. Εκφράζουν, κατά κάποιον τρόπο, τις σκέψεις του ανθρώπου που χειρονομεί. Κι πάλι όμως δεν ξέρουμε τι είναι αυτό που μας οδηγεί να κουνάμε τα χέρια μας ενώ μιλάμε. Και φυσικά δεν γνωρίζουμε γιατί ορισμένοι άνθρωποι χειρονομούν περισσότερο από άλλους. Οι ερευνητές του πανεπιστημίου Humboldt του Βερολίνου και του πανεπιστήμιο του Πότσνταμ εντόπισαν διαφορές μεταξύ όσων χειρονομούν περισσότερο όταν μιλούν και κινούν τα χέρια τους λιγότερο. Μία μελέτη, μάλιστα, υποδεικνύει ότι αυτές οι χειρονομίες πιθανώς να συμβάλλουν στην ανάπτυξη του εγκεφάλου. Για τις ανάγκες της πιο πρόσφατης έρευνας, επελέγησαν 51 μαθητές της Β΄ Λυκείου από τρία λύκεια του Βερολίνου που ειδικεύονταν στη διδασκαλία μαθηματικών και φυσικών επιστημών. Οι μαθητές υποβλήθηκαν σε τεστ νοημοσύνης και διαχωρίστηκαν σε δύο ομάδες αναλόγως του επιπέδου «ρευστής ευφυΐας» που διέθεταν. Αυτό το είδος της ευφυΐας βοηθάει στην επίλυση προβλημάτων. Στη συνέχεια, οι ερευνητές ζήτησαν από τα παιδιά να λύσουν μία άσκηση οπτικής αναλογίας κατά την οποία θα έπρεπε να αποφασίσουν ποιο από τα δύο σχήματα στο αριστερό μέρος της οθόνης ενός κομπιούτερ αντικατοπτριζόταν στον ίδιο άξονα και στο δεξί τμήμα.
Οι μαθητές που είχαν μεγαλύτερη ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, μάθησης και αναγνώρισης προτύπων τα κατάφεραν καλύτερα. Ακόμα πιο ενδιαφέρον, ωστόσο, ήταν ότι περιγράφοντας τον τρόπο με τον οποίο βρήκαν τη λύση οι μαθητές με τις μεγαλύτερες ικανότητες έκαναν περισσότερες χειρονομίες, κυρίως προσπαθώντας να περιγράψουν την περιστροφική κίνηση γύρω από έναν άξονα. Παραδόξως, δεν έκανε την παραμικρή αναφορά στην περιστροφή του άξονα.
Διαφορές στον φλοιό
Κατά τους ερευνητές, κατέστη δυνατός ο εντοπισμός αυτών των μαθητών που είχαν υψηλότερα επίπεδα ρευστής ευφυΐας αποκλειστικά παρακολουθώντας την κίνηση των χεριών. Με τις χειρονομίες οι μαθητές μιμούνταν τη στρατηγική που είχαν ακολουθήσει για να λύσουν το πρόβλημα. Περιέστρεψαν τον άξονα στην φαντασία τους, ακριβώς όπως το έκαναν χειρονομώντας. Οταν έγινε μαγνητική τομογραφία των εγκεφάλων των μαθητών διαπιστώθηκε ότι ο εγκεφαλικός φλοιός ήταν πιο παχύς σε εκείνους που είχαν υψηλότερη «ρευστή νοημοσύνη» και που έκαναν περισσότερες χειρονομίες. Τα συμπεράσματα της έρευνας υποδεικνύουν ότι το πάχος του φλοιού στις εγκεφαλικές περιοχές συνδέεται με τη νοημοσύνη αυτού του είδους αλλά και με την τάση των παιδιών να κάνουν χειρονομίες. Σύγχρονες θεωρίες για τις νοητικές διαδικασίες υποδεικνύουν τον ρόλο της λεγόμενης προσομοίωσης. Αλλες περιοχές του εγκεφάλου ενεργοποιούνται όταν φανταζόμαστε πως τελούμε μία πράξη και άλλες όταν πράττουμε. Σύμφωνα με μία θεωρία,, αυτές οι προσομοιώσεις της πράξης τελικά εκφράζονται ως χειρονομίες.

Πηγή : http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_24/12/2009_384747